Η ματιά

Η ματιά είναι το ποτιστικό της ύπαρξης. Ο τρόπος που κοιτάς μπορεί να κάψει, να ρημάξει, να μαρανει, να ανθίσει, να γεννήσει, να δείρει, να σπείρει, να κλέψει, να χαϊδέψει…
Τα ματια μας έχουν μαγικες ικανότητες γιατί φτιάχνουν κόλαση και φτιάχνουν και κήπους.
Η ματια είναι λέιζερ. Κάνει μικροχειρουργική και γιαυτο είναι ο πιο ανήθικος και ο πιο ικανός γιατρος μαζί.
Η πληροφορία μας δόθηκε από τότε που μας πρώτο κοίταξε η μάνα μας και έτσι πήραμε σχήμα, και θα ολοκληρωθει μέσα στον τελευταίο άνθρωπο που θα κοιτάξουμε πριν κλείσουμε τον διακόπτη της υλικής μας ύπαρξης σε αυτόν τον αλλόκοτο πλανήτη.
Δεν εστιάζω εδω τόσο στο ποιος θα είναι αυτος ο άνθρωπος. Αλλά στο ΠΩΣ θα τον κοιτάξω λίγο πριν πω Αντίο. Με νοιάζει Τι θα του αφήσει αυτή η επαφή με δυο ματια που δεν θα ξανανοίξουν. Θελω να μπορώ να τον κοιτάξω μαλακα.. γλυκα… με ένα βλέμμα αποδοχης. Που θα τιμήσει τη ζωή του και τη ζωή μου ως πολύτιμο ΔΩΡΟ που μας δόθηκε με γεναιοδωρία. Που θα τιμήσει την Συναντηση και Την Κοινή ανθρώπινη Μοίρα.
Να φροντίζουμε το βλέμμα μας. Να το αφήνουμε να πηγαίνει εκεί που θέλει. Να μην εθελοτυφλούμε. Ποτε κανένα βλέμμα δεν πήγε κάπου που δεν συναντήθηκε με μια όψη της ψυχής του. Ακόμα και αν πάει στα πιο άγρια. Να φροντίζουμε το βλέμμα μας. Να το δίνουμε με επιείκεια. Ακόμη και στην ασχήμια. Γιατι η ματια που αναγνωρίζει την ασχήμια την έχει νιώσει βαθειά. Να φροντίζουμε το βλέμμα μας. Να το υπολογίζουμε σαν ενεργό δημιουργό δύναμη. Με σεβασμό σε αυτή τη δύναμη. Όχι με έπαρση.
Για να ανθίζει ο κόσμος. Να μην μαραίνεται. Να μην ερημώνει κάτω από στείρες ματιές τυφλών ανθρώπων. Εκείνων που δεν κοίταξαν ποτε τίποτα με την ευθύνη της επίγνωσης αυτης της μεταμορφωτικής δύναμης… ούτε την ιδια τους την Ψυχή…