Η μνήμη

Η μνήμη είναι χρήσιμη μόνο όταν δεν διατηρεί την ακοή, την όσφρηση, την αφή, την όραση και τη γευση των συγκινησιακων μας στιγμών. Όταν παραμενει αποκλειστικά και μόνο μια απολυτως βασική μνήμη. Η μνήμη του πως ήταν/πως ΗΣΟΥΝ, πριν νιώσεις. Η απολυτως λειτουργική μνήμη του πως αναβεις φωτιά, πως λειτουργεί το πλυντήριο, πως πας σούπερ μάρκετ, που είναι το κασκόλ σου, η για να βρεις που εβαλες τα κλειδιά σου, ή για να θυμηθείς που έχει την καλύτερη πιτσα. Μια αποτελεσματική, ψυχρή, τυπική, γερμανική ανταλλαγή εσωτερικών πληροφοριών χωρίς περαιτέρω οικειοποιήσεις με τις κουτσομπόλες αισθήσεις μας.
Επρεπε λοιπόν τις στιγμές που διεγείρεται η έντονη λειτουργία των αισθήσεων (απο θετικά ή αρνητικά ερεθίσματα) η μνήμη ως λειτουργία να σβήνει αυτόματα. Λίγη στρατηγική αναισθητικη αμνησία! Για την προστασία του οργανισμού. Για το εκουιλίμπριουμ του ψυχισμού ρε γαμωτο!
Αλλά … υπάρχουν και φορές που δεν έχεις άλλο σπίτι, παρά μόνον αυτή την τυραννική σαδίστρια που δεν χορταίνεις να χρησιμοποιείς εναντίον σου. Τι προπατορικό χούι κι αυτό.
Και έτσι το εκουιλιμπριουμ γίνεται καπνός φωτιάς που αναψε η ανελέητη μνήμη, η αντι-Κίρκη του εγκεφάλου.

..που όμως τελικά ίσως και να είναι το βότανο που μας προστατεύει από την πιθανή μεταμόρφωση μας σε γουρούνια…

Αλλά πάλι οι έρευνες λένε ότι μια χαρά ζώα είναι τα γουρούνια…

Άβυσσος…..